Η Μαρίκα Πασπαράκη, γεννημένη στα Ανώγεια στα τέλη της δεκαετίας του 1920, αποτελεί μια ζωντανή γέφυρα ανάμεσα στο πριν και το μετά την καταστροφή του χωριού το 1944 – γεγονός που επηρέασε βαθιά τη ζωή και τη σκέψη των ανθρώπων της γενιάς της, αλλά και των μεταγενέστερων.
Κόρη Έλληνα μετανάστη στην Αμερική και υφάντρας του μεταξιού, η Μαρίκα έζησε μια ζωή σημαδεμένη από απώλειες, χωρίς όμως να χάσει την εσωτερική της δύναμη πορεύτηκε και δημιούργησε τη δική της ζωή.
Δούλεψε στον αργαλειό, τη ραπτομηχανή, καλλιέργησε τη γη και ανέθρεψε την οικογένειά τη ως ενεργό μέλος μιας κοινωνίας που βίωσε το συλλογικό τραύμα της απόλυτης καταστροφής και εσωτερικής μετανάστευσης από τον τόπο που γεννήθηκε.
Η συνέντευξη μαζί της πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την περίοδο του κορονοϊού – μια συγκυρία που της ξύπνησε τις μνήμες της ισπανικής γρίπης του 1920, που είχε οδηγήσει τον πατέρα της να επιστρέψει από την Αμερική στην πατρίδα και τα Ανώγεια.
